In eerste instantie ga je er vanuit dat samen slapen met je partner alleen pluspunten heeft. Dicht bij elkaar zijn, ongestoord in één ruimte vertoeven… Maar alsnog zit er een keerzijde aan dit romantische beeld. Zijn wij van nature wel gemaakt om samen te slapen? En wat doen onprettige gewoontes als snurken, knarsetanden enzovoorts met de nachtrust van de ander?
